Aman Tanrım!

Merhabalar herkese,

Blog oluşturmanın bu kadar zor bir şey olabileceğini hiç tahmin etmemiştim. Bayağı bayağı sayfa tasarımı yaptım (yapmaya çalıştım desem daha doğru olur sanırım.), resim ekledim, isim aldım... Eminim ki daha yapılacak yığınla şey vardır, ama şimdilik sadece yönergeleri takip ettim. Neyse yaşlı olduğumu ve bu işlerin çooook gerisinden geldiğimi fazlaca belli ettim sanırım. :)

Hayatımda yeterince hokkabazlık yapmıyormuşum gibi bir de neden böyle bir işe giriştim? Açıkçası bir sebebi ya da amacı yok. Elim kalem tutmaya başladığından beri hep kendimce bir şeyler yazdım. Hikayeler, makaleler, defterler dolusu günlükler... Hayatımın bir döneminde adeta küsmüşçesine yazmaktan uzaklaştım. Son bir belki iki senedir kelimeler zihnimde uçuşuyor ve ben bulduğum yere yazıyorum. Bazen telefonun not defterine, bazen bulduğum bir kağıda, bazen düzenli olarak yazacağıma söz verip çekmecemde tozlanmaya bıraktığım defterime... Haliyle her şey her yere dağıldı, saçıldı. Zihnim bana yaz diyor, ben de yazıyorum, ama yazdıklarım da kaybolsun istemiyorum. İşte bu yüzden bu çılgınlığa giriştim. "Yahu bu yüzden blog mu açılır?" sesleri geliyor adeta kulaklarıma. Canım istedi açtım, hepsi bu. :)

İnternette gezinirken insanların kendi hayatları ile ilgili yazılar ilgimi çeker hep. Sıradan bir gününü anlatıyormuş gibi görünse de çoğu zaman, bazen benim için orada bir şifa saklı olur ya da bir soruma cevap ya da başka bir şeyler... Ben de burada mümkün olduğunca düzenli olarak fikirlerimi, yaşantımı, duygularımı yazmaya çalışacağım. Kim bilir belki birilerine ilham olur buradan çıkanlar ya da birileri bana ilham olur. Bakalım yol neler gösterecek?

Sevgiyle kalın.